Üzgünüm üstadlarım

Olmuyor be Can hocam,
''Bağlanmayacaksın'' diyorsun öyle ama,
Bağlandım bir kere ben ona, çözülmesi zor bir düğümle hem de.
Sen hiç konuşma Atilla hocam,
Ben ona oldum ''mecburluk''tan da öte...
Ah Ümit hocam ah,
''Sevmek nedir bilir misin?'' dedin bir dizende bana,
Şimdi sevmek ''O'' desem, inanacak mısın bana?

Ah üstadlarım ah, inansanız da inanmasanız da sevmeyi onda tattım, bağlandım ve onsuz olmayacakmış gibi mecburum!
*Emre AKAT

Hoşça sevmiştim, loşça kaldım.

Hoşça değil de,
Sanırım daha çok loşça kaldım ben.
Ne temenni ettiğin kadar hoş ve iyi,
Ne temenni ettiğim gibi sensiz kalamadım.
Senin beni aydınlattığını,
Ve karanlıkta sensiz bir hiç olduğumu unuttum sevgilim.
Loşça kaldım buralarda,
Sensiz ve karanlıkta yolunu kaybetmiş bir şekilde...
Sadece loşça!
*Emre AKAT

Mai ve Siyah

''...Ah, neler hissediyorum da tahlil edemiyorum [irdeleyemiyorum]. Bir şey yazmak, o duyguların içinden bir şey çıkarmak istiyorum ama bir kere ne yazmak istediğimi tayin edebilsem [belirleyebilsem]. Şurada -beynini gösteriyordu- bir şey var, bir şey duyuyorum ama rüyalarda tutulamayan şekiller gibi parmaklarımın arasından kaçıyor. Bilir misin, nasıl bir şey? Bak şu semaya, ne görüyorsun, mailiklerden mürekkep bir deya [maviliklerden oluşan bir deniz]... Gözlerinle onun içine girmeye çalış; o mailikleri yırtmak için uğraş, ne görüyorsun? Mai... Daima mai... Değil mi? Sonra, bak ayağımızın altındaki toprağa, ne buluyorsun? Donmuş, simsiyah bir renk... Of! O siyah tabakaları parçalayarak içeriye bak; in, in, in, ne kadar inebilmek mümkünse o kadar in; ne buluyorsun? O siyahlıklar içinde ne buluyorsun? Siyah... Daima siyah değil mi? İşte öyle bir şey yazmak istiyorum ki yukarı bakılsa mai ve daima mai; aşağı bakılsa siyah daima siyah... Bir şey ki mai ve siyah olsun. Hasta mıyım, bilemiyorum; fakat ah! O ne yazmak istediğimi bilsem; onu şöyle karşımda resmi çıkarılmış, tasvir edilmiş [betimlenmiş] görmek mümkün olsa; işte o vakit, zannediyorum ki artık ölebilirim; hayatta nisabını [nasibini] tamamıyla almış bir adam hükmünde gözlerimi kapayabilirim...''
*Halid Ziya Uşaklığil / ''Mai ve Siyah'' kitabınban sf.61
Mai    : Düşünce, arzu ve ümitleri yani ''hayal''i temsil eder.
Siyah : Etrafında anlamını bulan yaşadığı hayal kırıkları, uğradığı felaketler ve sıkıntılar yani ''gerçek''i tesil eder.

Konuşmadığımız şeyler var

Söylediğin ''her şeyi'' kafama taktım.
*Emre AKAT

Yıllandırmak

Yıllandırdığımızda acıları kalbimizde,
Yıllandırılan şaraplar gibi kaliteli olacak.
Gereken sadece biraz zaman!
Geçmesi için değil, acının zevk vermesi için...
*Emre AKAT

İşleyen umut pas tutmaz!

Yıllar sonranın umudu vardı önceden; aklımda.
Şimdinin gerçekleri var bazen acıtsada; kalbimde.
Harmanlasam birbirine bunları,
Beklendik bir sonuç çıkacak değil mi karşıma ?
İşlemiş artık sana aklım kalbim, pas tutup gizleyemiyor.
Beni sana ''hâlâ'' tutsak ''hâlâ'' perişan yapıyor.
*Emre AKAT

Umudumun kapsama alanı dışında değilsin; 3km kadar uzağımda. Bir kalp  kadar yakınımdasın.

Gözyaşı

Hayatın renklerinden yoksun akar gözyaşı, gereksizliğinden midir sebebi ?
*Emre AKAT

Sakız falı

Umut var fakat özne üçüncü tekil.
Sakızları diyorum, yani paketlerinden çıkan o fallar.
Alışkanlıktan, meraktan, belki de istenmeden okunur genelde,
O kağıttaki alt alta dizilmiş umutlu satırları.

O satırlardaki umut gider, kalan sadece sizden bir tebessüm...
Falında ne çıkmış diye soran olursa da; okumak yerine.
 ''Saçmalıyor işte'' deriz. İnanmak istesek de.
*Emre AKAT

Kayıp çocuk

Kayıp çocuk masallarında,
Kaybolan çocuk gibi başrolüm kalbinde.
Sen kaybeden anne, ben kaybolan çocuk.
Sorumsuzluk senindi, haylazlıktı benimki.
*Emre AKAT

Yalnızlık kahvesi

Bazen hayat felsefesi edinmeli insan bazı sözleri,
Ama öyle ''seni seviyorum''lular, ya da ''hep seveceğim''ler değil.
Afilli olup gerçeği yansıtmalı, katılmak için katılmamak gerekir.
Her insan yalnızdır. Yalnızlık, birlikte olunup bile olabilir.
Kaç kişi yan yana hayatının insanıyla her zaman?

Soyut ve somut kavramların geçişini yapabilmeli... 

Yalnızlığı benimsedim mesela ben. Bir de kahvenin o güzel sertliği ve kokusu.

Gerekir

Gider gecenin bu güzel sessizliğine bir şiir,
Satırları satırlara uydurmak mı gerekir ?
Koşarken hayatın peşinden yakalamak umuduyla,
Bu geceyi bir şiirde heba etmek mi gerekir ?

Akıldan çıkarılamayan o seslerin dışarıya haykırılamayışına,
Unutmak mı denir ?
Unutmak böyle bir şey ise eğer,
Hayatımızda çok iyi yer edinmiş kişileri genellikle unutmak mı gerekir ?

Unuttum der ama çoğu bekler unutmuş tavırlarıyla,
Bu tavırların yalan olduğunu herkesin bilmesi mi gerekir ?
*Emre AKAT

Kalmasın öznemiz tekil

Gözlerim yorgun düştü aslında bugün,
Bekledim yollarını umutla.
Söyleyecektim aslında birkaç söz,
Seni, beni; bize çevirebilecek.
Seni, beni; size / bize çevirebilecek.
Ya da suskunluğa gömebilecek.

Gözlerim yorgun düştü aslında bugün,
Bekledim yollarını umutla.
Olmadı bugün, söyleyemedim.
Ya fırsat olmadı söyleyecek, ya da bendeki o cesaret.

Belki olacak, belki olmayacak. Belki de her aşktaki gibi olacak ama,
Elbet her aşktaki gibi,
Öznemiz tekil kalacak.

Öznemizi tekil bırakacak tek varlık; yokluğumun yahut yokluğunun simgesi ölüm olsun.
O zaman içelim bir kadeh de ''birlikte ölme'' dileğimize...
Kalmasın öznemiz tekil, ölümde bile söylebilsinler ''onlar'' birlikte ölmeye söz vermişlerdi...
*Emre AKAT

'' ? ''

İmkânsızın şarkısı mıydı benimkisi ?
Olamaz mıydı sen ve ben kavramı ''biz'' ?
Eklenemez miydi hayatlarımız birbirine ?
Yaşayamaz mıydık hüzün ve mutluluğu beraber ?
Sana değil de bize yazamaz mıydım bu satırları ?
Senin için yok mu hayatında ben kavramı ?
Hatıraların olamaz mıydı bende baktığımda hep seni hatırladığım ?

Varsın olmasın hatıraların... Sen benim hayatımda yer edindin yine de.
Biz olmasak da sevdim seni, devam edeceğim sevmeye.

Olmasın ben kavramı içinde... Sen benim hayatımda yer edindin yine de.

Bize değil, sana yazayım çekinmem satırlarımın sana olmasından... Sen benim hayatımda yer edindin yine de.

Yaşamayalım hüzün ve mutluluğu beraber, sen mutlu ol; bende olurum... Sen benim hayatımda yer edindin yine de.

Eklenmesin hayatlarımız birbirine... Sen benim hayatımda yer edindin yine de.

Seviyorum seni, seveceğim tüm yarınlarımda!
 *Emre AKAT

Bir sonbahar akşamı

Bir sonbahar akşamında
Elimde kahvem oturdum cam kenarına
Başladım bu satırları yazmaya
Düşündüm seni bu şiire katmaya
Gözlerimden bir iki yaş süzüldü satırlarıma
Hatırladım yine seni bir sonbahar akşamında
Resmini koydum yatağımın baş ucuna
Bakarak uyuyorum her gece senin yanında
Hayal olsa bile mutluluk verir bana

Bekleyeceğim seni sonbahar boyunca.
*Emre AKAT

Martılar

Martılar gibiydi hayat,
Vefalı bir kişiden simit parçası beklemek gibi,
Simit düşecek korkusuyla hemen kapmak gibiydi hayat,
Başkasına göre yaşanıp, kendisine göre biten...

Hızlı yaşanırdı hayat, ölmeyi hiç beklemeden!
*Emre AKAT

Senli başlayan satırlar

Her gecenin sabahında
Düşünürüm seni
Olmayan hatıralarınla avunur
Her an özlerim seni

Beklerim benim olmanı
Kelebeğin ömrünü nasıl geçireceğini
                            düşünmesi gibi....
*Emre AKAT

Alışırım gözlerimi kapamaya

Tertemizdi sanki dünya gözlerimi açtığım anda
Hiç düşünmeden inandım masal tadında yarınlara
Yalanlar arasında kaldı tüm çocukluk anılarım
Çizgi romanların dışında bir kahraman bulamadım
Toz pembe olsaydı keşke tüm rüyalarım
Hep sorular sordum ama cevaplarını alamadım
Hep yalan söylenmiş hep yalan
Kavuşamadı hiç ayrılanlar, masallar gerçek olmadı
Aşık olduğum sokaklarda kimseler konuşmadı
Ama şehir hiç susmadı hep ağladı hep ağladı...

Bir yol görünse uzaklarda ışıklar altında son bulan
Melekler alsa beni götürse karanlığa teslim olmadan
İşkence gördü asfaltlar, çatlaklarına kan doldu
Yıkıntılar arasında kaç çocuğun hayalleri kayboldu?
İnsan neden kendini unuttu kendinden oldu?
Hangi yolda kaç kişi bir hiç uğruna canından oldu?
İnsan neden kendini unuttu kendinden oldu?
Hep yalan söylenmiş hep yalan
Ayrılanlar hiç kavuşmadı, dinlediğim masallar hiç gerçek olmadı
Kimse sandığım kadar masum kalmadı, savaş durmadı ölüm azalmadı...

Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak her şey bir gün dese
Ben inanırım belki bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya...
*Manga /Alışırım gözlerimi kapamaya

Hoşça kal... Hoşçakal!

Sana bir şeyler yazdıkça gelmeyeceğini kesinleştiriyorum içimde.

Söylemek istedim son sözlerimi sana,

Bundan sonra bir araya gelmeyecek sana olan aşkım satırlarda...

Beklemeyeceğim seni umutsuzluk boşluklarında.

Ve artık sevmeyeceğim seni, evet sevmeyeceğim.

Teselli değil bu ya da klasik veda cümleleri!

Bil istedim, sensiz de olsa bir hayatım var.

Her gün ''-İyi günler'' dilediğim insanlar var.

Seni de o insanlardan yapacağım belkide,

Belki de hiç yokmuşsun gibi olacak.

Çok farklı olacak yani,

Hayalin bile olmadan sensiz bir yarına uyanacağım...

Hayalin bile beni terketmiş gibi,

Kapatıyorum sen defterimi!

Hoşça kal, hoşçakal...

Sen oralarda ben buralarda ne kadar hoşca kalabilirsek hoşça kal.

*Emre AKAT

Anlamsızlığın anlamlılığı.

Sensiz bir sen yaşıyor içimde,
Ta' şuramda... Satırlarımdan bana gelen yolda.
Karanlıktan geliyor bu sözler,
Serin bir gecenin karanlığından...
Ay yok, yıldız yok... Ta' karanlıktan!
Sanki yağacak hava...
İçimde benziyor bu karanlığa,
İçim de ağlayacak fazla fazla.
Yalnız aşkla...
*Emre AKAT

Sıfırın altında.

Gece karanlık,
Hava serin.
Sen yoksun ama,
Aynı gökyüzünü paylaşacağız.
Belki senin olduğun yerde,
Hava daha sıcak...
Daha güneşli...
Ama benim kalbimdeki belli,
Karanlık, serin... O gecedeki gibi!
Kalbim sıfırın altında sensiz deli.
*Emre AKAT

Papatya! Benim papatyam.

Bir daha eskisi gibi olur muyuz? Bilmem ama!
Sen benim papatyamsın, benim topraklarımda hiç solmayacaksın!
Yağan yağmurla besleyeceğim seni, büyüteceğim kendi ellerimle.
Ve tek bir yaprağını bile bırakmayacağım sevgisiz... Öyle işte!
*Emre AKAT

Gitmeyecektik birbirimizden; neden fikrin değişti?

Yazdım seni tüm satırlarıma,
Sevdim seni tüm anılarımda.
Bekliyorum bir ömür sevecektin ya?
Yollarımız hiç ayrılmayacak demiştin ya...
*Emre AKAT

Pembe gözlük!

Pembe gözlüklerle bakar insanlar hayata, hep kandırırlar bizi bu yalanla. Kim takabilmiş o gözlüğü ömrü boyunca...
*Emre Akat

Söz uçar yazı kalır!

''Söz uçar yazı kalır'' demiş atalarımız,
Yanlış demiş bence.
Eğer öyle olsaydı uçardı aklımdan giderken söylediğin sözler.
Yazmak zorunda olmazdım bu ''yazılmış'' kalıcı satırları!
*Emre AKAT

Her anımda

Sana değil kendime kızarım ben,

Bu kadar aşık olmalı mıydım sana?

Her anımda hatırlayacak.

Her ''anımda'' hatırlayacak kadar.

*Emre AKAT

Not: ''Anımda'' ların birincisi yaşanan anlar için ikincisi anılar için. 

Bahsetmeyeceğim

Her ne kadar uzak olsak da,

Bahsetmeyeceğim uzaklardan sana...

*Emre AKAT

Nasıl olduğunu bilmek isterim, o yeter!

Sen bana haber verme,
Ben seni merak edeyim öldü mü kaldı mı diye...
Aşk zaten böyle bir şey değil mi işte?
Sen umursama, ben severim yine...
*Emre AKAT

İnkâr satırları

Aslında her şairin içinde ''belki geri döner'' umudu vardır ama inkâr eder satırlarına bu gerçeği...
*Emre AKAT

Umut şiirleri

En umut dolu şiirler önce yazılır.
Yazılır ki, içten içe gelmeyecek hissi kazınsın kalbe.
O zaman artacak şiirdeki kalitede.
Anlatacaklar içindeki hisleri o kırmızı kalemle...
*Emre AKAT

İlham perisi

Sen benim ilham perimsin, gidecek yer bulamadığında hep bana gelirsin. -

*Emre AKAT

Senaryo!

Mutlu sonlar beni yoruyor artık, kendi sonumu bildiğimden.
Benim sonum belli sen yokken. 
Bul benim senaryomu, yaz yeniden!
Karakterler olsun içinde sadece ''sen ve ben'',
Birkaç da replik ekleyelim hep ''seni seviyorum''la biten...
*Emre AKAT

Biz için değil artık, sen için.

Yazamam artık biz için,
Sen gittiğinden beri döndü sadece sana cümlelerim.
Şikayetçi değilim bu durumdan,
Kalemimde seni barındırmamdan...
*Emre AKAT

Terk edilmek bazen güzeldir çocuk!

Terkedilmek o kadar da kötü değil be çocuk. Mesela dua ederler sana giderken. ''Kendine iyi bak, benden daha iyilerine layıksın, ben seni mutlu eden biriyle tanışmanı istiyorum...'' derler.
Ellerinden öyle güzel tutarlar ki, seninle daha önceki sevişmelerinde dahi o elleri öyle sıcak hissetmezsin. Eğer o sırada ağlıyorsan sana hizmet bile ederler. Mesela bir mendili alır göz yaşlarını silip ''Yapma böyle beni de üzüyorsun!'' derler.
Gidenler en çok o an sana şefkat ile yaklaşırlar. Şefkatli bir insana aşık olduğunu dahi düşünürsün... O an, ne desen yapacak sanırsın ama sen sakın ''Gitme!'' deme çocuk. Aldanma bu tiyatroya. Biraz uzatmaya çalış o dakikaları. Bırak da biraz daha oynasın bu oyunu. Çünkü bir tek gidecekleri gün masumdurlar. Suratlarını asarlar mesela.
İyice bak yüzüne.
Terk edilmek bazen güzeldir çocuk.
Mesela onlar sana dua eder, sen ise onlara şiirler yazarsın!..

Senden önce ölmek isterim...

Ben, senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen, gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın, odanda ocağın üstüne korsun, içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun:
Vazgeçtim toprak olmaktan,
Vazgeçtim çiçek olmaktan, senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum, yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız, külümün içinde külün.
Ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi ordan atana kadar...
Ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize,
Atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse sapında muhakkak
İki çiçek açacak:
                    Biri sen
                    Biri de ben. 

*Nazım Hikmet RAN

Ve bir şeyi daha bilirim ki!

Kış güneşinden bakarken dünyaya,
Umutsuzlukta benimle yanyana.
Bekledik seni yüksek bir umutla...
Gelmedin, gelmeyeceksin bilirim,
Hata bende senin gibi birisini niçin sevdim?
Sormamam gerek neden-niçin...
Sonuçta ben sen gibi bir ''sen'' sevdim.
Pişman değilim bunun için, yine olsa yine severim...
*Emre Akat 
Ve bir şeyi daha bilirim ki;
Yaşanmamış mutluluklar, öğrenilmiş geçmiş zamanda saklıdır.  

Bu olmaz değil mi? Rakamla yazılamaz.

Unuttum kavramı rakamla yazılana kadar seni unutmayacağım.
Türk Dil Kurumu'na sevgilerimle...
*Emre Akat

Çok da güzel değil aslında...

Yoksun artık hatıralarda eskisi gibi,
Bilmem sen yokken hatıralar biraz fazla mı kirli?
Unutmuyorum aslında hiçbirini, kaldırmıyorum hayatımın bir köşesine...
Ama istemesemde tozlanıyor kalbimin açık raflarında,
Ben yokum artık...
Hatıralarımız sensiz değil, bizsiz kalsın diye artık yokum...
*Emre Akat
-Çok güzel değil, iyi de değil aslında ama yine de yayınlıyım dedim sıcağı sıcağına- ...

Emin olmamak

Senin gibi biri olmayacak eminim ama senin yerinde biri olacak mı emin değilim!
*Emre Akat

Papatya/Matematik

Bazı insanlar sadece papatya yapraklarını saymak için matematik öğrenir...
*Emre Akat

Öyle

Kendimi seviyorum çünkü senin için çarpan bir kalp taşıyorum...
*Emre Akat

Sadece...

 













Resimler, kelimesiz şiirlerdir...